Burak ćwikłowy jest jednym z najpopularniejszych warzyw. Spożywanie buraka to priorytet, ponieważ jest tanim źródłem wielu ważnych składników, w tym antocyjanów. Najczęściej używamy go w barszczu czerwonym, ale warto go spożywać również w innych potrawach i na surowo. Burak w starożytności był lekarstwem.
Pierwsze wzmianki o buraku pojawiają się w dokumentach pochodzących z Babilonii. W roku 722 p.n.e. uprawiano go ponoć w ogrodach króla Marduk-apla-iddiny II. Około 400 r. p.n.e. zaczęto uprawiać buraki w Grecji, a 200 lat później dotarły one na tereny Republiki Rzymskiej. W czasach Karola Wielkiego i przez okres średniowiecza burak ćwikłowy uprawiany był jako warzywo liściaste, głównie we Francji i we Włoszech. Jako warzywo okopowe w Europie zaczęto uprawiać buraki, podobnie jak inne warzywa, w XVI w., chociaż są wzmianki z XIV w., jakoby pojawił się na polskich stołach (wikipedia.pl ).
Buraki dostarczają przede wszystkim węglowodany (9,56 g/100 g). W mniejszych ilościach znajduje się białko (1,61 g/100 g). Buraki zawierają tylko śladowe ilości tłuszczu (0,17 g/100 g). Woda stanowi 87,6% masy buraków. Buraki są również dobrym źródłem błonnika pokarmowego. Korzeń buraka ćwikłowego i jego nać w przypadku młodej rośliny, stanowią doskonały dodatek do zup lub dań głównych. Najbardziej rozpoznawalnymi potrawami z buraka ćwikłowego są barszcz czerwony i botwina. Buraki ćwikłowe możemy spożywać– na surowo po obraniu ze skórki. Jeżeli mamy sokowirówkę, uzyskamy pełny wartości odżywczej sok.
Kuchnia polska jest bardzo bogata w przepisy na potrawy z użyciem tego warzywa. Są to np. sałatki buraczane, do których używamy uprzednio ugotowanych i obranych buraków. Pokrojone w kostkę buraki możemy połączyć ze śledziami wymoczonymi w mleku – również pokrojonymi w kostkę, a także z czerwoną cebulą. Możemy dodać oleju, octu winnego i miodu. Buraki mogą wchodzić też w skład sosów. Warzywa te po ugotowaniu i pokrojeniu w cienkie słupki, łączymy z odrobiną jogurtu i koncentratem buraczanym.
Potrawy przygotowali uczniowie klasy 3Ga