Uczniowie pamiętają o wydarzeniach i bohaterach historycznych.
29 listopada 2023 r. wzięli udział w grze historycznej „Drogi do niepodległości”.
Młodzież rozwiązywała zadania związane m.in. z osobami J. Piłsudskiego, R. Dmowskiego, śpiewała pieśni legionowe, rozwiązywała krzyżówki historyczne.
Grę przygotowały Panie Barbara Kotwa, Milena Kaniowska, Monika Stępniewska, Anna Durlak, Anna Skałbania.

Po uroczystości Wszystkich Świętych 9 listopada 2023 roku, uczniowie należący do Szkolnego Koła Caritas oraz uczniowie klasy 2KZ, pod opieką G. Sitek oraz K. Kuca, wybrali się na Cmentarz Rzymskokatolicki w Radomiu, mieszczący się przy ulicy Bolesława Limanowskiego.
Uczniowie zapoznali się z historią cmentarza założonego w 1812 na gruntach podarowanych przez Wojciecha Łodwigowskiego, „zamożnego obywatela radomskiego”. Dowiedzieli się, że jest to miejsce pochówku zasłużonych dla oświaty i kultury polskiej oraz powstańców i żołnierzy walczących o wolną Polskę.
Uczniowie w ciszy, zadumie oraz modlitwie za poległych w obronie naszej Ojczyzny, uprzątnęli wypalone znicze i zapalili nowe na grobach żołnierzy i powstańców oraz innych grobowcach, nad którymi nasza szkoła sprawuje pieczę. Przy Grobowcu Biskupów Radomskich, który powstał w 2012 roku po śmierci pierwszego biskupa radomskiego Edwarda Materskiego w XIX-wiecznej kaplicy, która mieści się w zabytkowym budynku dawnej dzwonnicy, również zapaliliśmy znicze i przywołaliśmy wspomnienia o spoczywających tu biskupach.W grobowcu spoczywa również ciało biskupa Stefana Siczka.
Młodzież miała także czas na odwiedzenie grobów swoich bliskich. Coroczne wyjścia z uczniami na cmentarz pomagają nam uhonorować i zachować pamięć o tych, którzy już odeszli.

Stanisław Wierzbicki do Radomia przyjechał w 1893 roku ze swoją żoną Jadwigą Niedźwiecką pochodzącą z grodu nad Mleczną.
W 1898 roku firma “Stanisław Wierzbicki” ulokowała się w kamienicy przy dzisiejszej ul. Żeromskiego 51.
W 1915 r. w drodze na front Radom odwiedził cesarz niemiecki Wilhelm II. Wraz z szefem sztabu generalnego Helmutem von Moltke, marszałkiem polnym Paulem von Beneckendorfem Hindenburgiem i generalicją zjadł obiad w gmachu gubernialnym. Posiłek przygotowywała restauracja Wierzbickiego, a smakował on na tyle, że cesarz zaproponował radomianinowi stanowisko ochmistrza na swoim dworze. Wierzbicki podziękował. Wilhelm docenił także kucharza restauracji Stefana Lamenta, wręczając mu dyplom z napisem „Kucharz jego Cesarskiej Mości”.
Kolejny gość z zagranicy kapitan Charles de Gaulle, późniejszy prezydent Francji, zachwycał się przyrządzonymi w Radomiu zrazami zawijanymi z kaszą gryczaną. Prezydent Ignacy Mościcki został pouczony przez Wierzbickiego gdy ten usiłował włożyć plasterek cytryny do herbaty – byłaby to bowiem profanacja napoju serwowanego w restauracji.
W lokalu przy Żeromskiego 51 bywali aktorzy, pisarze i politycy. W księdze pamiątkowej widniał m.in. wpis Wojciecha Kossaka: „Mistrzowi rondla – mistrz pędzla”. W latach 30. XX w. „Berliner Tageblatt” pisał o lokalu Wierzbickiego jako o jednym z najlepszych w Europie.
Stanisław Wierzbicki zmarł w 1937 r., pochowany został na cmentarzu rzymskokatolickim przy ulicy Limanowskiego w Radomiu.

Uczniowie naszej szkoły odwiedzili cmentarz i zapalili znicze na grobie znanego restauratora.

Uczniowie naszej szkoły wraz z panią Renatą Danasiewicz od lat opiekują się grobem rodziny Saskich – znanych właścicieli radomskiego browaru.
Józef Saski (1812-1892) pochodził z powiatu opoczyńskiego. Był powstańcem listopadowym gdzie podczas walk został ranny. Trafił do radomskiego szpitala. Józef, po opuszczeniu lazaretu, został już w naszym mieście. Ożenił się z Anną Kłosowską i tak stał się współwłaścicielem niewielkiego browaru założonego przez Kłosowskich na początku XIX wieku w ich rodowym majątku.
Co roku w listopadzie młodzież odwiedza radomskie nekropolie. W tym roku klasa 4OT pod opieką pani Emilii Miedziochy wybrała się na cmentarz aby uporządkować groby, zadumać się nad nimi i zapalić znicze..

fot. Daria Orzechowska

W roku szkolnym 2023/2024 Zespół Szkół Spożywczych i Hotelarskich bierze udział w ogólnopolskiej akcji Ministerstwa Edukacji Narodowej "Szkoła pamięta''. Celem akcji jest uświadomienie młodym ludziom jak ważna jest historia naszego kraju i jej bohaterowie.
Żeby upamiętnić ludzi, miejsca i wydarzenia uczniowie przeprowadzają wywiady z żyjącymi świadkami np. II wojny światowej, stanu wojennego.
Biorą udział w quizach historycznych i redagują tematyczne gazetki. Swoimi dokonaniami dzielą się w mediach społecznościowych.
Przykładem bohatera, któremu składamy hołd po latach jest Antoni Burek, żołnierz armii Andersa, uczestnik walk pod Monte Casino.

• 
• 
• 
• 

Antoni Burek – Biogram

• Urodzony 08.11.1895 roku we wsi Trzemcha Dolna w gminie Sienno
• Ukończył trzy oddziały Szkoły Powszechnej w Siennie
• W 1916 -1918 działał w Polskiej Organizacji Wojskowej (POW) w Ostrowcu Świętokrzyskim oraz w Siennie jako zastępowy.
• 1918 walczył w 24pp, 19pp Odsieczy Lwowa oraz w 4 pp o Lwów. Ranny pod Trembowlą dostał się do niewoli. Uciekł ze szpitala w Jeziernej.
• 17 września 1919 złożył przysięgę w Wojsku Polskim
• 1919-1921 walczył w wojnie Polsko – Bolszewickiej w 4pp Legionów.
• 1923-1928 pracował w fabryce amunicji w Skarżysku Kamiennej
• W 1928 roku wstąpił w szeregi Straży Granicznej. Pełnił służbę w Mazowieckim Inspektoracie Straży Granicznej w stopniu strażnika w placówkach i komisariatach: Rybno, Uzdowo, Żabiny, Omule, Białtuty, Działdowo. 9 marca 1937 roku przeniesiony do Śląskiego Inspektoratu Okręgowego na placówkę Bukowo.
• 17 września 1939 roku dostał się do Sowieckiej niewoli w Tarnopolu. Przebywał w obozie w Krzywym Rogu. Następnie od 3 czerwca 1940 roku w łagrze „Siewieżeldorłag” w republice Komi. Od 11 lipca 1941 do 2 września 1941 roku w obozie NKWD w Jurzy w obwodzie Iwanowskim.
• 4 września 1941 roku w Buzułuku wstąpił do II Korpusu, w 6 pal.Od 4 kwietnia 1944 roku został przeniesiony do służby pomocniczej, został szefem kuchni wojskowej. 1 kwietnia 1945 roku awansowany do stopnia sierżanta Wojska Polskiego.
• Od 1946 roku przebywał w Anglii. W marcu 1947 roku zakończył służbę wojskową.
• W 1948 roku powrócił do Polski.
• Zmarł w Siennie w 1970 roku w Siennie pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym.

ODZNACZENIA I MEDALE: odznaka pamiątkowa „Orlęta”, odznaka pamiątkowa „Front Litewsko-Białoruski”, Brązowy Medal za Długoletnią Służbę w Straży Granicznej, Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami, Gwiazda za Wojnę 1939-1945, Gwiazda Italii, Brytyjski Medal Wojny, Medal Wojska Polskiego.